อารัมภ, อารัมภะ, อารัมภ์ หมายถึง [อารำพะ] น. การปรารภ มักใช้เป็นส่วนหน้าของคำสมาสเช่น อารัมภบท อารัมภกถา; การเริ่มต้น, การตั้งต้น, ในคำว่าวิริยารัมภะ = การเริ่มต้นความเพียร; ความเพียร. (ป., ส.).
น. คําปรารภ, คําเริ่มต้น, คํานํา.
น. คําปรารภ, คําเริ่มต้น, คํานํา.
[อาราด, อาราดทะนา] ก. เชื้อเชิญ, นิมนต์, อ้อนวอน, (ใช้แก่พระภิกษุสามเณรและสิ่งศักดิ์สิทธิ์); ขอ. (ป., ส.).
[อาราด, อาราดทะนา] ก. เชื้อเชิญ, นิมนต์, อ้อนวอน, (ใช้แก่พระภิกษุสามเณรและสิ่งศักดิ์สิทธิ์); ขอ. (ป., ส.).
ก. ขอนิมนต์ให้พระภิกษุหรือสามเณรแสดงธรรมโดยกล่าวคำเป็นภาษาบาลีว่า พฺรหฺมา จ โลกาธิปติ สหมฺปติ เทเสตุธมฺมํ อนุกมฺปิมํ ปชํ.
ก. ขอนิมนต์ให้พระสงฆ์สวดมนต์ โดยกล่าวคำเป็นภาษาบาลีว่า วิปตฺติปฏิพาหาย ปริตฺตํ พฺรูถ มงฺคลํ.
ก. ขอให้พระภิกษุหรือสามเณรให้ไตรสรณคมณ์และศีลโดยกล่าวคำเป็นภาษาบาลีว่า มยํ ภนฺเต ติสรเณน สห สีลานิ ยาจาม.